วันอังคารที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2554

เข้าใจง่าย แต่ยากที่จะยอมรับ....

เมื่อวานไปpresent งานที่บริษัท TV THUNDER ซึ่งตอนประชุมพี่แต๋ง(ภูษิต ไล้ทอง)ก็นั่งทำอะไรสักอย่าง น่าจะเกี่ยวกันเรื่องภาษี แต่ไม่ได้เกี่ยวกับการประชุมของผม ... ผมก็presentไป พี่แต่งก็ทำอะไรของแกไปไม่รู้ จนพี่แต๋งแกทำอะไรของแกเสร็จ แกก็เข้ามาคุยเล่น ซึ่งแกก็เป็นคนที่ชอบปล่อยคำไปเรื่อยตามสไตล์ ซึ่งคราวนี้หวยมาลงที่ผม แกบอกว่าผมเป็นพวกคนที่เข้าใจอะไรง่ายแต่ยากที่จะยอมรับ เป็นคำที่สะดุดใจพอสมควร ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร แต่รู้สึกว่า..เออ นี่แหละใช่เลย... นี่มันกูจริงๆ เป็นประโยคที่แบบเออ ยอมรับหวะ.. เวลาใครบอกให้ทำอะไร หรืออธิบายเหตุผลอะไรต่างๆก็แบบเข้าใจนะ ..แต่ไม่เอาอ่ะ จะทำแบบนี้ ชอบบแบบนี้ หรือมันต้องเป็นแบบนี้สิ เหตุที่มักจะเกิด หรือเป็นเหตุที่พี่แต๋งสังเกตุนิสัยผมตรงนี้มักจะเป็นช่วงที่เวลาที่ทำconcertด้วยกัน เวลาเค้าอธิบายว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเลือกเพลงนี้ คืออธิบายให้เราเข้าใจว่าทำไม ซึ่งเราก็เข้าใจ แต่ก็ไม่เคยยอมรับ และยังคอยเถียงมันต้องเป้นอย่างงี้อย่างงั้น ต้องจังหวะนี้ต้องจังหวะนั้นเสมอๆ ..พอมาเจอquoteที่พี่แต๋งพูดมาเนียะ ก็รู้สึกว่า เออ..จริง..ชอบหวะ คำนี้ ก็จะขอพี่แต๋งเอาไปใช้เป็น quoteส่วนตัวนะครับ..