อยากกราบขอบคุณ

อยู่ๆวันนึงก็คิดถึงน้องๆทุกคนที่ร่วมงานกันมา
วันนี้เป็นวันที่เราเริ่มชัดเจนแต่กว่าจะมาเป็นวันนี้ได้ ก็มั่วกันอยู่พักใหญ่ๆ
ชีวิตทำงานแบ่งย่อยๆคงได้หลายช่วง
ตั้งแต่ทำงานประจำกับaesthetic studio(พี่บี:ขอบคุณพี่เค้าอีกครั้ง)
แล้วก็มาทำกับเพื่อนๆอีก 4 คน ที่เป็นจุดกำเนิดการเปลี่ยนแปลงชีวิตการทำงานครั้งใหญ่
ต้น ปอย หนุ่ย เอ๋ย มาทำบริษัทเล็กๆกัน อย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่โดยการผลักดันของปอย คนที่มีความทะเยอทะยานที่สุดในกลุ่ม
ตอนเริ่มก็เริ่มแบบเด็กๆอยากทำนู่นนี่ รับจ้างไป ขายของตัวเองไป
แล้วก็เป็นครั้งแรกที่เริ่มพบว่าความจริงมันไม่เคยง่าย

ชีวิตการทำงานช่วงใหญ่ ก็คือช่วงที่ทำบริษัท edit studio/box exhibit
ที่รับจ้างทำงานออกแบบทุกสาขา

ชีวิตการทำงานช่วงที่สองคือ ช่วงBox exhibit/HUI
ที่เน้นการเป็นspecialist ด้านงานentertainment production

(ไว้จะค่อยมาเขียนเพิ่มเติม)

แม้วันนี้ก็ไม่ได้เป็นวันที่ผมรุ่งเรื่องอะไร อาจจะเริ่มมีความชัดเจนขึ้นบ้าง
แต่แค่รู้สึกอยากขอบคุณคนเหล่านี้มากๆ
ไม่ว่าใครจะจบกันไปดีไม่ดี เข้าใจกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง
แต่ทุกคนมีความสำคัญ ผมอยากจะขออภัยทุกคน ถ้าได้ล่วงเกินไปอย่างตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ
แต่ทุกคนคือความสำคัญในชีวิต และเป็นคนที่มีพระคุณกับชีวิตผมทุกคน

นอกจากครอบครัว พ่อและ แม่
ผมจะลองไล่ดูนะว่ามีใครบ้าง

ต้น ปอย หนุ่ย เอ๋ย
ลูกหยี ชิง เตือน
น้ำ นก เก้ง กิฟท์ อ้อม จูน พี่ลัดดา
เปิ้ล นินิ สิต กิม เข็ม แจ็ค ก้อง นะ เล็ก พ้ง
มาส ดิว pipe ปู พี(พีระพัฒน์) ที


นุ่น น้ำหนึ่ง ขวัญ

จนมาถึง
เบียร ปัท แจ๋ว ปิ๊ง เอม ฝน

กราบขอบคุณจากใจ
วันนี้ผมไม่เคยโกรธใครแล้ว
......ถ้าเจอกัน ทักทายกันนะ(บอกตัวเอง)