วันอาทิตย์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2557

DOJO B5

จบไปอีกงาน และรู้สึกเฟล เพราะคิดว่าสามารถทำได้ดีกว่านี้มาก
เริ่มต้นกลัวว่าคนดูจะไม่ใช่แฟนb5 กังวลกะB5  และค่อนข้างมั่นใจกับ DOJO
แต่พอเอาเข้าจริงๆ B5เก่งมาก มีความเป็น ศลป เต็มตัว show ที่คิดมา ครีเอทีฟและทำให้ดูสนุก และฟินมากกว่าส่วนของDOJO
ที่จริงๆงานจะต้องเนี๊ยบกว่านี้เพื่อให้รอยต่อและ
กราฟโชว์  พุ่งกว่า กลับมีแผลเล็กน้อยๆมากมาย vtrไม่ดีไม่ส่ง ไฟไม่ดีไม่ชัด ไม่ตรงคิว การขึ้นเพลงไม่ชัดเจนและอีกหลายๆประการที่คิดว่า สามารถทำDOJOได้ดีกว่านี้มาก... อยากจะเขกกะโหลกตัวเองสักสามสืบที สำหรับงานนี้

วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557

ความงงกับธุรกิจshowbizในประเทศไทย

จริงๆงงมาตั้งแต่เข้าวงการ และพอมาตอนกลางๆก็เหมือนชินกับระบบ แต่ตอนนี้มาคิดอีกที ความงงก็ยังไม่หาย

เรื่องของเรื่องคือ การทำคอนเสิร์ตแล้วต้องพึ่งสปอนเซอร์
เป็นอะไรที่งงมาก เพราะที่ผ่านมาโดยตลอดไม่เคยเข้าใจว่า สปอนเซอร์เค้าได้อะไรจากการที่ผู้จัดจัดงานขึ้นมา เพราะชื่อก็ไม่ใช่ของสปอนเซอร์ คนมาดูก็ไม่สนใจสปอนเซอร์เลย จบออกไปยังอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า ใครเป็นสปอนเซอร์.. ไปศึกษา การลงทุนของbroadwayต่างประเทศ มันต่างกับเรามาก คือเค้าเป็นinvestorและร่วมลงทุน ถ้ากำไรก็แบ่งกัน เหมือนอุตสาหกรรมหนังนั่นแหละ
แต่เรายังพึ่งสปอน และถ้าไม่มีสปอนจัดไม่ได้ ผมว่าวิธีคิดแบบนี้มันต้องมีอะไรผิดสักอย่างแน่ๆ

.... ไปทำธุระก่อน ไว้มาเขียนต่อ ถึงsolution

วันอาทิตย์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2557

เดาว่าเด็กแนวกำลังจะกลับมา

การที่มีนักเรียนไปถ่ายเกาหลีเป็นแนวภาพสวยๆ ได้รับความนิยมในพันทิป, หนังสือ kinfolk, ยี่ห้อเสื้อผ้าnomad(ของรุ่นน้อง), หนังของเต๋อนวพล, งานwonder fruit, งานจายของเก๋ๆที่อู่ต่อเรือ, ความดังของgreasy cafeและlomosonic... ภาพเหล่านี้ถูกเชื่อมเข้าด้วยกันแล้ว เป็นคำว่า hipster

เมื่อโลกไม่ได้หมุนรอบฉัน

ปีนี้จะลองมองโลกใหม่ ไม่ให้มันหมุนรอบฉัน

เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันต้องเคารพคนอื่นกว่านี้

เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันมีระเบียบกว่านี้

เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันต้องมั่นใจกว่านี้

เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันต้องปล่อยวางกว่านี้

เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันต้องอดทนกว่านี้

และ เมื่อมันไม่ได้หมุนรอบฉัน
ฉันจะเข้าใจคนรอบข้างกว่านี้

ฟังดูก็....น่าจะดีสำหรับฉัน

วันอังคารที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

การหาตัวตน

เมื่อเช้านั่งดูคลิปพี่แจ๊ค ปิตุพงษ์ ไปบรรยายที่ted เชียงใหม่ รู้สึกว่าการทำงานแบบที่เราใช้ชีวิตมา10ปีนี่ มันช่างขาดattitude เป็นคนไม่มีattitude เลย ทำงานตามโจทย์ เริ่มรู้สึกแย่.... คนเป็นนักออกแบบ...แม่งต้องมีattitude...

วันพฤหัสบดีที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2557

ว่าด้วยเรื่องเครื่องอ่านใจคน

เด็กเวลาเดินไปตามท้องถนน คิดว่าถ้าเราอ่านใจคนทั่วไปได้ก็คงดี
ซึ่งมาค้นพบว่าวันนี้เราได้มีอุปกรณ์นั้นๆแล้ว
มันคือstatus FB และคอมเม้นในโลกออนไลน์ นั่นเอง เห็นตะโกนบอกคนจังว่า"เบื่องานเว่ย" "อารมณ์ดี" "รถติดจัง" อยากรู้ว่าเค้าคิดอะไรก็ไปอ่านstatus
....แต่พบว่าโลกโกลาหลขึ้นเยอะ ใครทำอะไรถูกหรือผิด ดีหรือไม่ดี ก็จะมีเสียงลอยออกมาจากใจเค้า "งานกากๆ"
"ยอดเยี่ยมเลยงานเทพ" "งานสถุล" ดังออกมาเสมอๆ

วันเสาร์ที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557

เรื่องว่าการลอก

การลอกกับงานสร้างสรรค์เป็นเรื่องที่ผมว่าเป็นประเด็นที่ไม่กระจ่างแจ้งและไม่เป็นธรรมสำหรับคนทำงาน
จริงๆสำหรับผมผมว่าทุกอย่างในโลกนี้เติบโตได้จากการเรียน การเรียนคืออะไรการให้เข้าใจเค้าก่อนใช่มั้ย จดจำประสบการณ์ของเค้าเพื่อนำไปพัฒนาต่อ ท้ายสุดแม้แต่วิศวกรรมเราก็ลอกเทคโนโลยีเพื่อการพัฒนาต่อไปสู่อีกเทคโนโลยีนึงใช่มั้ย งานที่ลอกในสายตาผมคืองานที่ลอกด้วยวัตถุประสงค์ที่จะไม่พัฒนาสิ่งนั้นเลย  งานทุกงานจะลอกหรือไม่ จริงๆแล้วจะมีผู้เดียวที่ตอบได้ ก็คือผู้สร้างสรรค์นั้นแหละ ผมออกแบบงานล่าสุดเป็นโดม ซึ่งไอเดียนี้ก็ไม่ใช่ไอเดียที่โดดเด่นอะไรเพราะก็เคยมีเพื่อนคิดอะไรแบบนี้ และแล้วทางsupplierโทรมาถามว่าจะspecไฟยังไง เค้าเห็นคอนนึงมีโดมเหมือนกันเลย เอาแบบนั่นมั่ย..ผมงง ผมบอกว่าผมไม่เคยรู้เลยว่าใครทำมาแล้ว ตอนนี้ที่พิมพ์นี่ก็ยังไม่เคยเห็นและยังไม่ได้ดู คิดไว้ว่าจะไม่ดูเพราะถ้าดูกลัวจะติดตา...(แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทนความอยากรู้ไหวมั้ย) แค่เขียนเพราะกลัวภายหลังจะมีปัญหาเรื่องลอกไม่ลอกเนียะแหละ หลายครั้งที่เคยคิดว่าสังคมที่รวดเร็ว รุนแรง สามารถแสดงอัตตาของตนได้อย่างไร้ขีดจำกัด และมีการกลั่นกรองทางความคิดที่น้อย ก็ได้ทำลายโอกาสที่จะพัฒนาของคนหลายๆคนมากมาย

วันอังคารที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ชีวิตคือการเรียนรู้

ขีวิตผมอยู่บนความเชื่อว่าเราสามารถเรียนรู้อะไรใหม่ได้ทุกเวลาและทุกวินาที
ผมมักจะแบ่งปันรายได้ที่หากันมาให้กับขีวิตทีมงานส่วนนึงและเกฌยอีกส้วนนึงไว้ะาพวกเค้าไปเรียนรู้ชีวิต หาประสพการณ์ชีวิต
การพาทีมงานไปต่างประเทศ สำหรับผมไม่ใช่การพาไปพักหรอก
แต่ผมมอบของขวัญให้เค้าเหล่านั้นเป็นประสบการณ์ชีวิตของเค้า ซึ่งจะอยู่กับเค้าไปอีกนาน
และแบ่งให้ใครไม่ได้  เอาไว้พัฒนาตัวเองในวันต่อๆไป
การเป็นcreative ,designerหรืออะไรก็ตาม
เราต้องรู้จักพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ
การท่องไปในโลกกว้างจีงเปรียบเสมือนหนังสือเล่มใหญ่ที่ผมส่งมอบให้อ่าน แต่ใครจะอ่านได้มากน้อยก็ขึ้นอยู่กับคนอ่านละ ไม่ใช่ผม

วันศุกร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

วันพุธที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2557

โลกนี้คือโลกแห่งการบิ้วท์

เวลาคนเราไม่ชอบอะไรใครสักอย่าง
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่
ก็จะพาลให้ไม่ชอบไปอีกหลายอย่าง
พาลอยากให้คนอื่นไม่ชอบเค้าเหมือนเรา
ท้ายสุดเราก็จะพาลคิดว่าเค้าคือคนที่เราไม่ชอบเราเกลียด
และก็จะไปจบท่่ีเราก็จะไม่มีคนๆนั้นในชีวิตอีกตอไ

แต่ชีวิตจริงเราไม่มีทางที่จะไม่ชอบอะไรหรือชอบอะไรใครได้ทุกอย่าง
เราแค่ยอมรับในจุดดีจุดด้อย ชีวิตมันก็จะง่่ายขึ้นเยอะแยะ
ขอแค่พร้อมจะอยู่ด้วยกันเรา ระยะที่เหมาะสมต่อกัน
จะทำให้เรื่องเล็กบางเรื่องเราจะเข้าใจ
และไม่ตีโพยตีพายให้ลุกลามใหญ่โตจนเป็นความเกลียดชัง